Εξάρθρωση αγκώνα

Η φυσικοθεραπεία μετά από εξάρθρωση στον αγκώνα πρέπει να ξεκινήσει το συντομότερο δυνατό. Πάντα, βεβαίως, με την άδεια του θεράποντος ιατρού. Πρέπει να γίνει απόλυτα κατανοητό ότι η παραμικρή, μη απόλυτα απαραίτητη, καθυστέρηση μπορεί να είναι καταστροφική για την αποθεραπεία του αγκώνα. Ο αγκώνας είναι η άρθρωση του ανθρωπίνου σώματος, που παθαίνει αγκύλωση  ευκολότερα από οποιαδήποτε άλλη. Και, αν πάθει αγκύλωση, μετά είναι πάρα πολύ δύσκολο να αποκατασταθεί το φυσιολογικό εύρος κίνησης. 
Επίσης, είναι πάρα πολύ σημαντικό να καταλάβετε ότι πρέπει να κάνετε καθημερινά και εντατικά ασκήσεις στο σπίτι, αν θέλετε να επιτύχετε γρήγορη και ικανοποιητική αποκατάσταση. Σε καμία περίπτωση δεν επαρκούν αυτά που κάνετε σε ένα φυσικοθεραπευτήριο. Οι ασκήσεις πρέπει να γίνονται πάντα μετά από εντατικό και πιεστικό μασάζ με θερμαντική κρέμα και θερμοφόρα για 15 τουλάχιστον λεπτά. Αυτά πρέπει να εφαρμόζονται στους μυς και τένοντες λίγο πιο κάτω από τον αγκώνα στην παλαμιαία επιφάνεια του πήχη (κατάφυση δικεφάλου, προσθίου βραχιονίου και βραχιονοκερκιδικού) και στη ραχιαία επιφάνεια του βραχίονα και του πήχη (κατάφυση τρικεφάλου), που είναι πολύ "σκληρά" με κόμπους και παρεμποδίζουν την ελεύθερη κίνηση της άρθρωσης μετά από μια χειρουργική επέμβαση στον αγκώνα ή/και μετά από ακινητοποίηση του αγκώνα σε νάρθηκα. Αυτά πρέπει να γίνονται και στο σπίτι, αλλά και στο φυσικοθεραπευτήριο. Τα διάφορα μηχανήματα φυσικοθεραπείας δεν έχει αποδειχθεί ποτέ επιστημονικά ότι έχουν το παραμικρό αποτέλεσμα και, γι'αυτό δεν έχει νόημα να χρησιμοποιούνται. Έτσι, ο φυσικοθεραπευτής ή η φυσικοθεραπεύτρια θα δίνουν πολύ περισσότερο χρόνο σε κάθε συνεδρία σε αυτά, που έχουν πραγματική σημασία και μπορούν να φέρουν αποτέλεσμα: μασάζ βαθύ, πιεστικό, θερμοφόρα (όχι πάγος) και ασκήσεις κινητοποίησης της άρθρωσης. Ο πάγος δεν έχει κανένα νόημα γιατί, μπορεί να μειώνει παροδικά τον πόνο, αλλά "παγώνει" κυριολεκτικά την άρθρωση, αφού αυξάνει το ιξώδες μέσα στην άρθρωση του αγκώνα  (δηλαδή την αντίσταση του αρθρικού υγρού στην κίνηση) και δυσκολεύει πολύ περισσότερο την κινητοποίηση του αγκώνα.
Τέλος, είναι πάρα πολύ σημαντικό οι ασκήσεις να γίνονται από εσάς κυρίως, ενεργητικά και με ελάχιστη, ως και καθόλου πίεση από το χέρι του φυσικοθεραπευτή και με ελάχιστο ως καθόλου πόνο. Η πολύ έντονη και πολύ επώδυνη πίεση από το (τη) φυσικοθεραπευτή (-τρια) ενέχει τον μεγάλο κίνδυνο τραυματισμού μέσα στην άρθρωση ή σε μυς και τένοντες γύρω από τον αγκώνα και την πρόκληση αιματώματος. Ένας τέτοιος τραυματισμός μπορεί να οδηγήσει σε δημιουργία έκτοπης οστεοποίησης. Έκτοπη οστεοποίηση σημαίνει ότι γύρω από την άρθρωση του αγκώνα σχηματίζεται ένα ασβέστωμα, το οποίο σταδιακά "σκληραίνει" (οστεοποιείται) και μετατρέπεται σε οστούν (κόκαλο). Αυτό το κόκαλο εμφανίζεται σε σημείο, όπου κανονικά δεν θα έπρεπε να βρίσκεται (έκτοπο οστούν) και έχει ως αποτέλεσμα να "μπλοκάρει" την κίνηση της άρθρωσης του αγκώνα με καταστρεπτικές και πολύ δύσκολα αναστρέψιμες συνέπειες.